υπερεκπαίω

Α

μτφ. υπερτερώ, υπερβαίνω («ὑπερεκπέπαικεν ἡ τρυφὴ καὶ τὴν ὀνομασίαν», Κλήμ. Αλ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπερ-* + ἐκ + παίω «χτυπώ»].